آموزگار بزرگ شهادت

و بر بستر زمان جاری هستی

و بر همه نسلها می گذری

و هر سرزمین حاصلخیزی را سیراب خون می کنی

و هر بذر شایسته ای را در زیر خاک می شکافی و می شکوفانی

و هر نهال تشنه ای را به برگ و بار حیات و خرمی می نشانی

Flowing in the river bed of time

Passing through all generations

Quenching every fertile land with blood

And breaking open every worthy seed

From under the earth

Causing it to blossom

Giving the leaf and fruit of life and greenness.

And to every thirsty sapling

ای آموزگار بزرگ شهادت

برقی از آن نور را بر این شبستان سیاه و نومید ما بیفکن

قطره ای از آن خون را بر بستر خشکیده و نیم مرده ما جاری ساز

و تفی از آتش آن صحرای آتش خیز را به این زمستان سرد و فسرده ما ببخش

O great teacher of martyrdom!

Hurl at us some lightening from that light

In this night of darkness and hopelessness

To our cold and frozen winter

In our dry and dying  river-bed

Grant some of the flame

Of the fire of that fiery desert

Cause drops of that blood to flow

ای که مرگ سرخ را برگزیدی

تا  عاشقانت را از مرگ سیاه برهانی

تابا هرقطره خونت ملتی را
حیات بخشی

و تاریخی را به طپش آری

و کالبد مرده وفسرده عصری را گرم کنی

و بدان جوشش و خروش زندگی و عشق و امید دهی

ایمان ما ، ملت ما ، تاریخ فردای ما

کالبد زمان ما ، به تو و خون تو محتاج است 

To you who have selected a red death

In order to release your lovers

From a disgraceful death

So that with every drop of your blood

You grant life to a nation

Give heat to the dead and depressed corpse of time

Make the heart of history beat

And give the excitement of life

And hope and love to it

The corpse of our time

The history of our tomorrow

Are all in need of you and your blood.

Our faith , our nation

نوشته دکتر علی شریعتی

درباره وبلاگ